Om half acht ben ik wakker en ik weet, dat de rest van de familie nog lang niet zover is. Ik lig nog een half uurtje na te doezelen, maar sta dan toch op. Rick wordt van mijn gedoe wakker en wil ook wel mee op verkenning.

We lopen eerst naar Pelican Adventures om te vragen over hun duikprogramma, dit blijkt nogal moeilijk te zijn, want als Rick en Katja willen gaan duiken zijn we een heel stel dagen kwijt als gezin. We besluiten eerst nog even bij de andere duikshops te kijken.

Langs de grote hotels lopen we verder, langs de heel kleurige vissersboten, onderwerp van menige foto in mijn albums en langs de kite surfers, van wie een groot deel Nederlands is. Helemaal aan het einde van onze 5 kilometer wandeling zien we de bekende rood-witte barrieres, die aanduiden, dat hier een schildpadnest ligt. Aan de honderden kleine spoortjes te zien is het nest al uitgekomen. Ik twijfel of ik het gegeven telefoonnummer zal bellen, maar volgens Rick is het al zeker dagen te laat (ze graven altijd om te zien of er nog achtergebleven eieren zijn, die niet uitgekomen zijn). Te oordelen aan de sporen gingen de meeste kleine schildpadjes richting snelweg en niet richting zee. Niet goed dus, maar te laat om iets aan te doen.

Bij terugkomst in het hotel knuffel ik de cockatoos, die vogels zijn werkelijk heel leuk, ze vinden het heerlijk om geaaid te worden en wringen zich in de vreemdste bochten om dat voor elkaar te krijgen. De kinderen zijn daar natuurlijk helemaal dol op, maar ik moet toegeven, dat ik het ook zielig vind om zo'n dier alleen te laten, ze genieten zo ontzettend van het aaien! Ik ben helemaal dol op een cockatoo, die zijn ogen helemaal dicht doet van genot.

Als de kinderen eindelijk zijn aangekleed gaan we ontbijten beneden bij het buffet. Dat is wel heel lekker met gerookte zalm, Goudse kaas, omeletten, die je kunt bestellen en veel meer. Maar het is ook flink duur en we weten, dat we met de Nederlandse spullen, die hier verkrijgbaar zijn, heel lekkere en voor ons ongewone ontbijten kunnen samenstellen voor een fractie van de kosten van het buffet.

Na het eten rijden we in onze Hertz huurauto (voor vandaag nog een lekkere ruime Chevrolet, morgen ruilen we die in voor een miniem 4 WD voertuig) naar Superfood, de supermarkt, die wij hier het leukst vinden. We vinden er allerlei Nederlands spul en Nederlandse medewerkers en dat is leuk. Alleen hebben ze geen Nederlandse tijdschriften, dus ik loop naar de Chinese zaak ernaast en daar hebben ze de Story (die vanmiddag het zwembad in is gewaaid en dus miste ik een half blad aan roddels!), Prive en Libelle. Ik koop ook een Donald Duck, want vooral Kai vindt die erg leuk.

Nadat we alles in het piepkleine gehuurde ijskastje in de hotelkamer hebben gepropt (ik verbaas me erover hoe leuk de kinderen al deze Nederlandse etenswaren vinden en ook hoeveel ze enthousiast in het wagentje gooien!), nemen we onze snorkel spullen mee en gaan bij het rotsenpartij vlakbij het hotel snorkelen.

Hier gaan we ieder jaar snorkelen en we vinden er soortgelijke vissoorten terug als vorig jaar: reef squid (rif inktvis ?), eentje ervan was boos op mij en "spuugde" wat bruine inkt mijn richting op, Franse angelfish, squirrelfish en nog veel meer.

Op weg terug naar het strand zie ik, slechts tientallen meters van de kant af, een enorme schorpioenvis! Je zou er maar op stappen, dat zijn geen lieve beestjes! Het is heel moeilijk hem te zien, hij is goed gecamoufleerd tussen de verschillende planten. Het enige dat duidelijk is, zijn zijn ogen!

Na dit avontuur gaan we in het zwembad relaxen. Ik heb wat Nederlandse bladen gekocht vandaag, maar helaas wordt mijn Story het zwembad in geblazen (de wind waait hier constant flink!). Gelukkig staat er niets aardverschuivends in, maar jammer vind ik het wel (welk pak had Willibrord Frequin (en wie is dat eigenlijk) dan aan?).

Aan de bar bij het zwembad raken we aan de praat met een Arubaan, die tien jaar in Nederland heeft gewoond. Hij blijkt in de entertainment industrie te zitten en mede-eigenaar van een cafe in Oranjestad te zijn. Als we de kans krijgen, zullen we daar gaan lunchen.

We hebben vanavond een reservering bij Marina Pirata, een restaurant aan het water, waar je een prachtige zonsondergang kunt zien.

Hier eten Rick en ik barracuda, bereid in de Arubaanse stijl met tomaten, uien en allerlei kruiden. Katja mag een alcoholisch drankje van ons (liever onder toezicht, dan zonder controle zoals zoveel Amerikaanse teenagers) en bestelt een Cosmopolitan. Ze vindt het maar matig (goed zo!). De zonsondergang is heel mooi en kleurrijk en dit restaurant blijft een leuke ervaring!

Terug in het hotel lezen we en al gauw gaan de lichten uit. Zwemmen en zon maken moe!