Als ik opsta zie ik tot mijn verbazing, dat Rick ook al naast zijn bed staat! Hij wil weleens mee op een van mijn wandelingen, hij heeft de afgelopen twee jaar nog niet half zoveel gezien als ik en voelt nu dat gebrek.

Terwijl de kinderen doorronken lopen we naar Eagle Beach, waar we even gaan het Amsterdam Manor Resort gaan kijken. Het ziet er heel leuk uit, maar meer voor gezinnen met heel kleine kinderen of stellen zonder kinderen. Ik zeg tegen Rick, dat ik ons tweeen hier weleens zie logeren. Heerlijk lijkt me dat!

We kopen een lekkere ijskoffie van dezelfde vriendelijke Nederlandse mevrouw van gisteren en lopen dan terug naar het hotel. Daar smeren we ons in, terwijl Katja en Kai nog steeds onder zeil liggen. Saskia is wakker, maar heeft geen zin met ons mee te gaan.

Rick en ik rijden naar Malmok Beach en gaan daar snorkelen. Hier zien we altijd ongewone vissen, dit keer maar liefst drie inktvissen! Met de laatste speelt Rick wat en die wordt kwaad! Wat een prachtig gezicht! Hij blaast zich helemaal op en wordt blauwig en dan komt er een stoot inkt uit. Heel bijzonder!

Met moeite verlaten we een uur later het water. Het is tijd om de kinderen te halen en te gaan eten, maar het was zo leuk! Net een onderwater ontdekkingstocht, achter of onder iedere rots kun je iets nieuws verwachten.

De kinderen wachten op ons ongeduldig op, waar bleven we nu? Tja, wat vroeger op en je verveelt je niet. We hebben zin in een pannenkoek voor de lunch en rijden eerst naar Linda's dichtbij. Die is op maandag dicht en dus rijden we naar Oranjestad om daar bij het Pannenkoekenhuis te eten. Ik bestel een pannenkoek met kaas, appel, gember en spek. Ze zijn lekker, maar een beetje te verbrand naar mijn smaak.

Nu we toch in Oranjestad zijn besluiten we van de gelegenheid gebruik te maken om "inkopen" te doen. We stoppen bij de DA drogist, want die hebben van die "schep zelf" bakken met allerlei heel lekkere dropjes en snoepjes. Kai en ik vullen twee hele zakken en ik hoop een Nijntje raamding (om de zon tegen te houden) voor mijn zusje. Ze hebben ook schattige baby Nijntje bikini's, maar ik durf niet te schatten wat de maat van mijn nichtje is op het moment.

Hierna gaan we naar Van Dorp, een grote boekhandel, waar ik de nieuwste Suskes en Wiskes insla, zowel als (roddel)tijdschriften en Kai Donald Duck boeken. Een grappig iets is, dat de dame, die hier de baddoeken uitdeelt me eergisteren vroeg, of ik ook Nederlandse tijdschriften had, Story, Prive en dergelijke. Ik antwoordde van ja, want ik had er net een paar verkocht. Ze vroeg of ik ze, als ik ze uit had, aan haar wilde geven. Natuurlijk wil ik dat! Het geeft me ook een beter gevoel, zo gooi ik al dat papier niet zomaar weg.

Het is wel heel leuk, dat vrijwel alle Arubanen Nederlands praten. Wij worden hier als heel bijzonder gezien: een Amerikaans gezin, dat ook Nederlands spreekt! Ze vinden het vooral prachtig om de kinderen Engels te horen spreken, maar dan wel opeens zien reageren als er iets Nederlands wordt gezegd.

Na een snel bezoek aan de apotheek voor de broodnodige Saridon (helpt goed tegen krampen) is ons laatste doel "Windy's", een winkel met duik- en zwembenodigdheden. Ik had het vandaag met snorkelen heel koud en Rick stelde voor om een "shorty" te proberen, een wetsuit met korte mouwen en broek. Deze winkel heeft echter ook een soort wetsuit, dat alleen de romp warm houdt. Dat lijkt me genoeg en dus koop ik dat. Het water is echt niet ontzettend koud, maar na een tijdje begin ik toch te rillen. We zullen zien of dit helpt.

Katja en ik kopen ook nieuwe maskers, want de maskers, die we nu hebben, geven ons hoofdpijn. Achteraf gezien niet verwonderlijk, want mijn oude masker past me gewoon niet meer. Ik ben 20 pond afgevallen vorig jaar en nu heb ik "gaten" waar die er vroeger niet waren in mijn gezicht.

Terug bij het hotel gaan de kinderen het zwembad in en Katja ziet meteen haar nieuwe 17-jarige maatje uit New Jersey. Samen vermaken ze zich prima en zijn zelfs getuigen bij een huwelijk, waar ze hun handtekening voor moeten zetten!! Kennelijk doet leeftijd er hier niet toe!

Rick en ik gaan mijn nieuwe masker uitproberen (zonder finnen, wat toch minder geslaagd is, want ik stap meteen in iets scherps) bij de rotspartij voor het hotel. Dit keer zien we tijdens het snorkelen heel wat. Weer een grote schorpioenvis (waar ik nu wel bang voor ben, want de mevrouw bij de duikwinkel vertelde, dat je, als die je steekt, wel een paar dagen ziek bent!), een zeekomkommer en grote angelfishes. Rick strijkt met zijn buik ergens langs en heeft kriebel. Dat is wel weer genoeg avontuur voor mij en ik zeg hem terug te gaan.

Omdat onze reservering voor het avondeten pas om 8 uur is, besluiten we bij Kokoa aan het water iets te gaan drinken. Dit is een heel Nederlandse bar en we raken aan de praat met de Nederlandse bartender. Hij woont samen met een Venezuelaanse en heeft een drie maanden oud zoontje. Hij is vooral geinteresseerd in hoe Rick Nederlands heeft geleerd, want hij wil, dat zijn vrouw het ook leert. Makkelijk is dat niet, Rick is erg bijzonder (al vindt hij dat zelf niet) want hij heeft nooit in het land gewoond en nooit onderwijs in de taal gehad.

Het is een leuk gesprek en we moeten ons wegrukken om ons klaar te gaan maken voor het diner. We gaan bij Chalet Suisse eten. Hier hebben we vorig jaar ook gegeten, ze hebben lekkere Europese gerechten. Rick bestelt erwtensoep (niet mijn favoriet, maar deze smaakt wel lekker), Kai Wiener Schnitzel en vol au vent. Ikzelf heb de special, tonijn met tomatensaus, ook erg lekker bereid. Net als vorig jaar is dit een heel lekker en heel gezellig restaurant.

Alweer moe van al het zwemmen en de zon laten we het casino voorbij gaan (dit wordt nog een "goedkope" vakantie, ha ha) en gaan bij terugkomst slapen.