Saturday, August 20, 2005

Rick en ik staan rond kwart voor acht op. Ik wil vroeg gaan wandelen anders is het zo verschrikkelijk heet en vochtig en om de een of andere reden heb ik hier de hele tijd dorst! Ik voel me als zo'n schipbreukeling, die alleen nog maar aan water kan denken. Dat kopen we meteen bij de eerste "bar" ('s ochtends koffiebar, natuurlijk). Ik leeg mijn flesje meteen, wat Rick de opmerking ontlokt, dat ik het als schipbreukeling niet zou halen. Nou, ik ben ook niet van plan er een te worden!

We lopen naar de kleurige vissersboten en ik neem heel wat foto's. Onderweg ontmoeten we een Amerikaans stel, dat ziet hoe ik foto's aan het nemen ben. Zij komen al sinds 1986 ieder jaar naar Aruba en raadden ons aan naar Casibari te gaan, dat schijnt heel mooi te zijn. Het ziet er echter naar uit, dat dat dit jaar niet gaat lukken voor ons, dus, ach jee, we moeten volgend jaar wel terug! We hebben dit eiland nog steeds niet helemaal verkend!

Terug bij het hotel eten we ontbijt en de kinderen verkiezen om met de vogels in het hotel te gaan spelen en in het zwembad te gaan zwemmen. Ik vind dit zwembad maar matig, want door de vele wind drijft er allerlei viezigheid in. De vogels vind ik wel erg leuk, vooral de cockatoos, die zich gewillig laten aaien. Katja wil nu per se een cockatoo, maar Rick en ik zien dat niet zitten. We hebben al genoeg dieren en wie moet er dan voor zo'n vogel zorgen, als wij op reis zijn, wat toch regelmatig het geval is? We proberen haar al dagen te laten zien, dat het gekkerwerk is, ook al omdat ze over drie jaar al uit huis gaat en op college kan ze het wel vergeten, zo'n enorme kooi met vogel!

Beneden in de lobby is een panel met allerlei berichten. De meeste daarvan laten je weten, dat er op maandag een manager's cocktail party is en op woensdag een cabaret en meer over het hotel. Maar je kunt ook een persoonlijk berichtje aanvragen. Rick wilde niets hebben voor onze trouwdag vandaag, maar dit leek me toch wel leuk. Ik ben dus eergisteren gaan vragen hoe ik zo'n berichtje kon schrijven.

Ik werd daarvoor naar een kantoortje gestoord en ik moest naar Ramiro Rafael vragen. Nou, die bleek er dus niet te zijn. Ik vroeg de hoogst onbehulpzame en ongenaakbare Nederlandse dame dus hoe dit alles in zijn werk ging, want ik zou graag vandaag, zaterdag, een berichtje plaatsen.

Dat zou niet gaan, zei ze, want ze zijn op zaterdag niet op kantoor. Ok, dan voor vrijdag, geen probleem, een dagje te vroeg is niet erg. Het kost $10 verklaarde ze nog ijzig, hopend mij van dit idiote idee af te brengen. Maar helaas voor haar, ik schreef een berichtje en zij moest het gisteren intikken.

We hebben nu dus al twee dagen genoten van mijn berichtje (Happy 17th Anniversary, Rick, All my Love, Petra), de kinderen zagen het het eerst gisteren en het staat er waarschijnlijk morgen nog, want ze komen natuurlijk pas maandag weer op hun werk. Wat een deal!

Rick en ik pakken onze snorkelspullen (althans, dat denk ik) en gaan naar Malmok om inktvissen te zoeken. Als we daar aankomen bemerk ik, dat ik mijn snorkelspullen ben vergeten (ik droeg een heel stel andere dingen). Rick, galant als altijd, biedt mij zijn masker en gaat zelf helemaal terug om mijn spullen op te halen. Terwijl hij weg is, zie ik allerlei mooie vissen en ik kan niet wachten ze aan hem te laten zien. Samen snorkelen we een paar uur en zien allerlei moois.

Met lunchtijd zijn we terug en gaan met de kinderen bij Gilligan's bij het Radisson hotel eten. We vinden allemaal, dat het voelt alsof we "thuiskomen" hier. Het is zoals altijd erg lekker eten, hun kip sate is om je vingers bij af te likken.

Na het eten gaan Rick en ik naar Oranjestad om mij armband op te halen, die bij de juwelier gemaakt is. Hij ziet eruit, alsof we hem pas hebben gekocht en we zijn beiden zeer onder de indruk! En dat allemaal gratis!!

Saskia is de charger van haar Gameboy kwijt en we weten allebei hoe dat toch wel een handige babysit kan zijn op reis, dus we kopen een nieuwe bij een van de electronica zaakjes in Oranjestad.

Op de terugweg stoppen we nog even bij de supermarkt, ik koop de nieuwe Nederlandse tijdschriften van deze week en we kopen nieuwe ontbijt spullen. Het is druk, want het natuurlijk zaterdag en iedereen, die op het eiland woont, komt inkopen doen. Opvallend is het aantal Nederlanders in de winkel, er wonen er hier toch wel veel, volgens mij.

Na alle hitte liggen we nog even in het zwembad en lees ik wat in de nieuwe tijdschriften en dan ga ik naar de spa om nieuwe nagellak op mijn vingers en tenen te laten aanbrengen.

Ter ere van onze trouwdag gaan Rick en ik vanavond sjiek eten en dan kan ik niet met van die half gelakte en half afgebladderde nagels aankomen natuurlijk. Na zo'n drie kwartier bij de spa zie ik er weer als nieuw uit en heb ik me intussen flink vermaakt. De Nederlandse manager van de spa was hoogst vermakelijk. Iedere keer als de telefoon ging kwam er een welgemeend "Jezus Christus!" uit en dan sprak hij weer uiterst vriendelijk met degene aan de lijn. Die zou nooit kunnen raden, dat hij eigenlijk hoogst geergerd was door die inbreuk op zijn andere werkzaamheden!

We gaan nog even een drankje drinken bij de Kokoa Bar en de zonsondergang is prachtig. Maar de sfeer is lang niet zo leuk als gisteren, toen het bandje speelde, dus we haken al gauw weer af.

In vol ornaat (Rick met jasje en dasje, ik in een nieuwe jurk en natuurlijk met nieuwe sieraden) gaan we nog even in het casino spelen voor het diner. Zonder geluk en het valt ons op hoe stoicijns de dealers zijn, vergeleken met de gezellige dealers in Las Vegas.

Dan is het tijd om naar Le Dome te gaan, waar we de gereserveerde romantische tafel toegewezen krijgen. Dit is een restaurant, dat het ook in Washington of New York prima zou doen, prima service en heel lekker eten. Vooral de profiteroles waren niet te versmaden. Een heel goede keuze voor een speciale aangelegenheid!

De hele dag hebben we herinneringen opgehaald van 17 jaar geleden. De tijd lijkt omgevlogen, maar er zijn ook zo ontzettend veel dingen gebeurd in die tijd, die eindeloos veel herinneringen oproepen. Op naar de volgende 17!

3 Comments:

At 4:42 AM, Blogger Nel said...

Nou dan ik ook maar :
Cor en ik kennen elkaar vanaf 1969 en zijn in 1972 getrouwd (12 september) dus volgende maand 33 jaar.
Het is net wat An schrijft : net alsof alles is voorbij gevlogen.

Vandaag zeker inpakken en zachtjes weer aan thuis gaan denken (als ik het goed heb is de 24e weer de terugreisdatum ?
Geniet dan nog maar heel erg van deze dag.
Have a safe flight home.....

 
At 4:43 AM, Blogger Nel said...

en natuurlijk ook van mij, heel erg gefeliciteerd met jullie huwelijksverjaardag.

 
At 8:29 PM, Blogger Petra said...

Bedankt, allemaal! Ik loop nu drie dagen achter met dit reisverslag, maar hoop het in het vliegtuig allemaal af te schrijven. Ik heb weer prachtige foto's en kan niet wachten alle foto's van deze zomer te bewerken en online te zetten. Wat een avonturen! Rick en ik knijpen elkaar vaak en vragen ons dan af, hoe dit *ons* leven had kunnen worden (we zijn nogal bescheiden van start gegaan, 17 jaar geleden).
In ieder geval genieten we overal met volle teugen van en hopen die 44 jaar van An ook te halen! Bedankt voor alle leuke commentaren iedere keer :).

 

Post a Comment

<< Home